شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۱

٦ می ۱۹۴۷ سالگرد اعدامِ کمونیستِ انقلابی، از بنیان‌گذاران ارتش رهایی بخش خلق ترکیه رفیق دنیز گزمیش و یارانش به دست مزدوران سرمایه، در ترکیه است .”دنیز گزمیش” دانشجوی حقوق و از رهبران جنبش دانشجوئی، بنیان‌گذار ارتش رهائی بخش خلق ترکیه , بارها دستگیر و زندانی می شود. به فلسطین می گریزد و در کنار چریک های فلسطینی به مبارزه ادامه میدهد . در یک صحنه ساختگی توسط دولت و نیروهای راست گرای ترکیه دستگیر و به اتفاق رفقایش ،یوسف اصلان و حسین اینان از کایسری به آنکارا منتقل شده و در خانه مجازات این شهر به‌دار آویخته می شود.بخشی از دفاعیات بی‌نظیر دنیز گزمیش و رفقایش :

رئیس دادگاه: اسم؟

– دنیز گزمیش

– شغل؟

– انقلابی حرفه‌ایی

– رئیس دادگاه با عصبانیت به منشی میگوید، بنویس، دانشجو!

– به دادگاه اعتماد داری؟

– در بیرون از سالن دادگاه ما را با چماق کتک می‌زنند و ظلمی که اینجا در حق ما صورت می‌گیرد، دادگاه به همه‌ی اینها چشم می‌بندد، من به چنین دادگاهی اصلا اعتماد ندارم.دنیز گزمیش در پای چوبه دار شعار می‌دهد : 

“زنده باد ترکیه مستقل!”، زنده باد مارکسیسم-لنینیسم، این ایدئولوژی کبیر!”، “زنده باد همبستگی مبارزات خلقهای کرد و ترک!”، زنده باد اتحاد کارگران و دهقانان!”، “مرگ بر امپریالیسم”

سَلدا باغجان سرودی را با عنوان “موج دریاها هستم” به یاد “دنیز گزمیش” خوانده است. 

ای ظالمان!

برای مرگ من شادمانی نکنید 

شادمانی نکنید،

بی باکان به سادگی نمی میرند

من نمرده ام 

من نمرده ام.

به سکوت ام نگاه نکنید

به سکون ام نگاه نکنید

در هر نبردی بها پرداخته ام

تسلیم نشده ام

من تسلیم نشده ام.

من موج دریاها هستم

پیکار خلق ها هستم 

عشق فرداها هستم.

یاد عزیزش گرامی باد.